വിടരും മുന്‍പേ...

"Truth is stranger than fiction". ഇതിന്റെ ശരിയായ അര്‍ഥം എന്തെന്ന് എനിക്ക് അറിയില്ലായിരുന്നു ഈ ഒരു സംഭവത്തിനു മുന്‍പ്പ് വരെ. കെട്ട്കഥ തന്നെ എന്ന് ഞാന്‍ എന്‍റെ മനസിനെ ഇപ്പോഴും വിശ്വസിപ്പിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്ന ഒരു സംഭവം. "മഹേഷ്‌ ", ഞാന്‍ അവനെ പരിചയപ്പെട്ടത് എന്റെ വളരെ അടുത്ത കൂടുകാരന്‍ ആയ ചന്തു വഴി ആയിരുന്നു. ഞങ്ങളുടെ കോളേജിന്റെ വളരെ അടുത്ത് താമസിക്കുന്നവര്‍ ആയിരുന്നു മഹേഷും ചന്തുവും, നല്ല സുഹൃത്തുക്കള്‍ . പ്രാരാബ്ധം നിറഞ്ഞ ഒരു കുടുംബത്തിലെ മൂത്ത സന്തതി ആണ് മഹേഷ്‌. കുടുംബത്തെ ഒരു കരക്കടുപ്പിക്കാന്‍ വേണ്ടി കടല്‍ കടന്നു, ദുബായില്‍ നല്ല നിലയില്‍ ഒരു ജോലിയും ലഭിച്ചു, പ്രാരാബ്ധങ്ങളില്‍ നിന്നു അവന്‍റെ കുടുംബം പതിയെ കരകയറാനും തുടങ്ങി.

വിശ്രമവേളകള്‍ ആനന്ദകരം ആക്കാന്‍ മഹേഷ്‌ കൂട്ട് പിടിച്ചത് ഇന്റര്‍നെറ്റിനെ ആയിരുന്നു, പ്രത്യേകിച്ച് ചാറ്റിങ്. അവധി ദിവസമായ വെള്ളിയാഴ്ചകളില്‍ ദിവസത്തിന്റെ പകുതി സമയവും ചാറ്റിങ്ങില്‍ തന്നെ ചിലവഴിക്കുമായിരുന്നു. അവന്റെ ചാറ്റ് ലിസ്റ്റില്‍ അവന് പുതിയ ഒരു സുഹൃത്തിനെ കൂടി ലഭിച്ചു, എന്തും പങ്കുവയ്ക്കാനും, തുറന്നു പറയാനും ഒരു നല്ല സുഹൃത്ത് . പക്ഷെ ഈ സുഹൃത്ത് ആണോ അതോ പെണ്ണോ എന്ന് മാത്രം അവന് അറിയില്ല, ആ സുഹൃത്ത് പറഞ്ഞില്ല, അവന്‍ നിര്‍ബന്ധിച്ചുമില്ല. അങ്ങനെ ദിവസങ്ങള്‍ മാസങ്ങള്‍ ആയി, അവരുടെ സുഹൃത്ത് ബന്ധം വളര്‍ന്നു, പരസ്പരവിശ്വാസവും. മാസങ്ങള്‍ കഴിയുംതോറും സുഹൃത്ത് ആണോ പെണ്ണോ എന്ന് അറിയാനുള്ള അവന്‍റെ ആകാംഷയും ഒപ്പം വളര്‍ന്നു

മഹേഷ്‌ സുഹൃത്തിനോട് ചോദിച്ചു, "നിനക്ക് എന്നെ കുറിച്ചു എല്ലാം അറിയാം, പക്ഷെ എനിക്ക് ഇപ്പോഴും നിന്നെ കുറിച്ചു അറിയാത്തത് നിന്റെ ഐഡന്റിറ്റി ആണ്, ദയവായി ഇനി എങ്കിലും പറയു".
"ശരി, ഇനിയും ഞാന്‍ നിന്നെ മുള്ള്മുനയില്‍ നിര്‍ത്തുനില്ല. ഞാന്‍ പറയില്ല, നീ കണ്ടോളൂ", സുഹൃത്ത് പറഞ്ഞു.

സുഹൃത്തിന്‍റെ webcam കാണാന്‍ ഉള്ള റിക്വസ്റ്റ് അവന്‍ സ്വീകരിച്ചു, മോണിറ്ററില്‍ ചിത്രം തെളിയുന്നതും നോക്കി അവന്‍ നഖം കടിച്ചു തുപ്പി കൊണ്ടേയിരുന്നു. അവന്‍ നോക്കിയിരിക്കെ മോണിറ്ററില്‍ തെളിഞ്ഞ ചിത്രം അവനെ പോലും അമ്പരപ്പിച്ചു.

കവികളുടെ വര്‍ണനകള്‍ക്കും അപ്പുറം വരുന്ന ഒരു സുന്ദരി ശില്‍പം ക്യാമറയിലൂടെ അവനെ
നോക്കി പുഞ്ചിരിക്കുന്നു, കാമദേവന്‍ പോലും വീണുപോകുന്ന പുഞ്ചിരി!!!.

എന്‍റെ പേരു അശ്വതി, വീട് പാലക്കാട്, MBAക്ക് പഠിക്കുന്നു. മഹേഷ്‌, ഇ ആറു മാസം കൊണ്ടു
ഞാന്‍ നിന്നെ ശരിക്കും മനസിലാക്കി, തമ്മില്‍ ഇതുവരെ കണ്ടിട്ടിലെങ്കില്‍ പോലും. ഇപ്പോള്‍
നിന്നെ ഒരു ദിവസം ചാറ്റില്‍ കണ്ടിലെങ്കില്‍ എനിക്ക് ആ ദിവസം ഉറങ്ങാന്‍ കഴിയില്ല. മഹേഷ്‌,
അതെ.... എനിക്ക് തന്നെ അറിയില്ല....എപ്പോഴോ ഞാന്‍ നിന്നെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു പോയി...ഐ...ഐആം ഇന്‍ ലവ് വിത്ത് യു‌. തന്‍റെ സ്വപങ്ങളില്‍ പോലും കടന്നു എത്താത്ത ഒരു സുന്ദരി തന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോള്‍ സ്വാഭാവികമായും അവന്‍ സന്തോഷിച്ചു. കോളേജ് ജീവിതത്തിലും പെണ്‍കുട്ടികള്‍ അവനോടു പ്രേമഅഭ്യര്‍ഥന നടത്തിയിട്ടുണ്ട്. പക്ഷെ അതൊക്കെ അവന്‍ അന്ന് സ്നേഹത്തോടെ നിരസിക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട് , ജീവിതസാഹചര്യം പ്രേമിക്കാന്‍ അനുവദിച്ചില്ല. ഇപ്പോള്‍ ജീവിത ചുറ്റുപാടിന് കുറച്ചു മാറ്റം വന്നെങ്കിലും എന്തോ അവനെ പിറകോട്ടു വലിക്കുന്നു, അത് അവളുടെ ജീവിതചുറ്റുപാട് ആണ്. ഇതു വരെ ബസിലോ,
എന്തിന് ട്രെയിനില്‍ പോലും കയറിയിട്ടുണ്ടോ എന്ന് സംശയം. കാര്‍ അല്ലെങ്കില്‍ ഫ്ലൈറ്റ്, ഇ രണ്ടു
വാഹനങ്ങളെ കുറിച്ചു മാത്രമേ അവള്‍ക്ക് അറിയൂ. കുടുംബത്തിലെ ഏകസന്താനം, എല്ലാവരുടെയും ഓമന. അവള്‍ ശാഠൃം പിടിച്ചാല്‍ എന്തും വീട്ടുകാര്‍ നടത്തി കൊടുക്കും, അവരുടെ കല്യാണം പോലും. ഇതൊക്കെ ആണ് അവനെ ഇതില്‍ നിന്നു പിറകോട്ടു വലിക്കുന്നത്.

പക്ഷെ അവളുടെ സ്നേഹത്തിനു മുന്നില്‍ തല കുനിക്കാതെ അവന് നിവര്‍ത്തി ഇല്ലായിരുന്നു . അവനും അശ്വതിയെ അഗാധമായി സ്നേഹിച്ചു തുടങ്ങി. അങ്ങനെ പതുക്കെ അവന്‍ ചാറ്റിങ് നിര്‍ത്തി, എല്ലാം പിന്നെ ഫോണ്‍ ആയി, അകലാന്‍ പറ്റാത്ത രീതിയില്‍ കൂടുതല്‍ അടുത്തു. അടുക്കള വേലക്കാര്‍ക്ക് മാത്രം എന്ന് കരുതിയിരുന്നവള്‍ അടുക്കളയില്‍ കയറാന്‍ തുടങ്ങി, ആകെ ഉള്ള ഒരു ഏട്ടന്റെ മുകളില്‍ പാചകപരീക്ഷണങ്ങളും ആരംഭിച്ചു. അവളുടെ വീട്ടില്‍ ഈ ബന്ധത്തിനെ കുറിച്ചു അറിയാവുന്ന ഒരേ ഒരാള്‍ അവളുടെ ഏട്ടന്‍ മാത്രം ആയിരുന്നു.

-ഞാന്‍ പത്താം തീയതി നാട്ടില്‍ എത്തും, ഞാന്‍ എന്‍റെ അച്ഛനെയും അമ്മയെയും കൂട്ടി നിന്‍റെ വീട്ടില്‍ വരാം പെണ്ണ് ചോദിയ്ക്കാന്‍, മഹേഷ്‌ അവളോട്‌ പറഞ്ഞു.
-സത്യമാണോ മഹേഷ്‌, ഇത്ര പെട്ടന്ന് നിനക്ക് ലീവ് ശരി ആയോ, നീ എന്നെ പറ്റിക്കാന്‍ പറയുവല്ലേ.
-അല്ലടാ, നിനക്കു ഒരു സര്‍പ്രൈസ് തരാന്‍ വേണ്ടി ആണ് ഞാന്‍ ഇപ്പൊ പറഞ്ഞതു, ലീവ് ഒരു
മാസം മുന്‍പ് തന്നെ ശരി ആയി.
-പത്താം തീയതിക്ക് ഇനിയും 2 ദിവസം കൂടി, എനിക്ക് കാത്തിരിക്കാന്‍ വയ്യ, അവള്‍ പറഞ്ഞു.
-അച്ചു, ഞാന്‍ ഇന്നലെ എന്‍റെ കമ്പ്യൂട്ടര്‍ ഫോര്‍മാറ്റ് ചെയ്യ്തു, നിന്‍റെ ഫോട്ടോസ് എല്ലാം പോയി, ഒരു പുതിയ ഫോട്ടോ നീ എനിക്ക് അയച്ചു തരണം.
-ശരി, ഞാന്‍ ഇപ്പൊ തന്നെ അയക്കാം, ഒരു വത്യസ്തമായ പടം ആയിക്കോട്ടെ.

നാട്ടിലെത്തിയതിനു ശേഷം അവളുടെ വീട്ടിലെത്തി ചേരാനുള്ള വഴിയും സ്ഥലവും പറഞ്ഞു കൊടുക്കാം എന്ന് അശ്വതി മഹേഷിനോട് പറഞ്ഞു. മഹേഷ്‌ നാട്ടിലെത്തി അവന്റെ അച്ഛനോടും അമ്മയോടും കാര്യങ്ങള്‍ എല്ലാം അവതരിപ്പിച്ചു, അവന്റെ ഇഷ്ടത്തിന് അവര്‍ എതിര് നിന്നില്ല, അവന്റെ ഇഷ്ടം ആയിരുന്നു അവരുടെയും ഇഷ്ടം. അശ്വതിയുടെ ഒരു ഫോട്ടോ അമ്മയെ കാണിക്കണം, അപ്പോള്‍ അമ്മക്ക് അവളെ കൂടുതല്‍ ഇഷ്ടമാവും, അവന്‍ ചിന്തിച്ചു. അതിനായി അവന്‍റെ മെയില് ബോക്സ് തുറന്നപ്പോള്‍ അവള്‍ അയച്ച പുതിയ പടം കണ്ടു അവന്‍ ഞെട്ടി. "അവള്‍ ഉറങ്ങി കിടക്കുന്ന ഒരു ഫോട്ടോ"!!, ഇതാണോ അവള്‍ പറഞ്ഞ വത്യസ്തമായ പടം. ഇതു എങ്ങനെ അമ്മയെ കാണിക്കും. അച്ചു, നിന്നെ എന്റെ കയ്യില്‍ കിട്ടട്ടെ ശരി ആക്കി തരാം ഞാന്‍ , ഒരു ചെറുപുഞ്ചിരിയോടെ അവന്‍ മനസ്സില്‍ പറഞ്ഞു.

മൊബൈല്‍ അടിക്കുന്നത് കേട്ടാണ് അടുത്ത ദിവസം രാവിലെ മഹേഷ്‌ ഉണര്‍ന്നത്. മഹേഷ്‌ ടൈംപീസില്‍ നോക്കി, സമയം 6:30 യെ ആയിട്ടുള്ളൂ, "ഇതു ആരാണ് ഈ വെളുപ്പാന്‍ കാലത്തു"
-മഹി, ഇതു അച്ചുവാ.
-എന്താ അച്ചു ഇത്ര രാവിലെ, ഞാന്‍ വന്നതിനു ശേഷം നിനക്കു ഉറക്കം നഷ്ട്ടപെട്ടോ.
-അതല്ലെടാ, ഞങ്ങള്‍ എല്ലാവരും കൂടി ഗുരുവായൂരിനു പോകുകയാണ്, ഇന്നു അമ്മയുടെ പിറന്നാള്‍
ആണ്.
-എടി പെണ്ണേ, നിന്റെ ഈ എടാ പോടാ വിളി പെട്ടന്ന് നിര്‍ത്തിക്കോണം, അല്ലെങ്കില്‍ ഞാന്‍ നിന്നെ കെട്ടില്ല.
-ഉം....ആലോചിക്കാം.
-പിന്നെ, എന്റെ വീട്ടില്‍ വരാനുള്ള വഴി നിനക്കു അറിയാമോ.
-ഇതു എന്ത് ചോദ്യം, നീ പറഞ്ഞു തരാം എന്ന് അല്ലെ പറഞ്ഞതു.
-ശരി, ഞാന്‍ നിന്നെ വന്നിട്ട് വിളിക്കാം, വിശദമായി പറഞ്ഞു തരാം, അച്ഛന്‍ വിളിക്കുന്നു, എന്നാല്‍
പോട്ടെ കുട്ടാ...ബൈ
-ബൈ.

അച്ചുവിന്‍റെ ഫോണിനായി മഹേഷ്‌ കാത്തിരിന്നു, പക്ഷെ വൈകുന്നേരം 6 മണി കഴിഞ്ഞിട്ടും അവള്‍
വിളിച്ചില്ല. ഫോണ്‍ താഴെ വെക്കാതെ അവന്‍ കൊണ്ടു നടന്നു, വിളിച്ചാല്‍ അവന്‍ അറിയാതെ
പോയങ്കിലോ എന്ന് കരുതി, പക്ഷെ അടുത്ത ദിവസം ആയിട്ട് കൂടി അവള്‍ വിളിച്ചില്ല, തിരിച്ചു
വിളിച്ചിട്ട് എടുക്കുന്നുമില്ല. ദിവസങ്ങള്‍ ഇപ്പോള്‍ 2 ആയി. അവന് അമര്‍ഷവും സങ്കടവും
തോന്നി. ഒരു ആശ്വാസത്തിനായി അവന്‍ ചന്തുവിന്റെ വീട്ടിലേക്ക് പോയി.

-ചന്തു, അവള്‍ ഇനിയും വിളിച്ചില്ലടാ.
-നീ പേടിക്കാതെ, അവള്‍ എന്തങ്കിലും തിരക്കില്‍ പെട്ട് കാണും, അവള്‍ വിളിക്കും. നീ വിഷമിക്കേണ്ട.
-കാശുള്ള വീട്ടിലെ ഒരു പെണ്‍കുട്ടിയുടെ നേരംപോക്ക് ആണോ ഇതും, ഞാന്‍ വല്ലാതെ ഭയപെടുന്നു
ചന്തു.
-ഛെ...നീ അങ്ങനെ ഒന്നും ചിന്തിക്കാതെ, അശ്വതി ആ രീതിയില്‍ ഉള്ള കുട്ടി ഒന്നും അല്ല, ചന്തു
അവനെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു.

അവരുടെ സംഭാഷണത്തിനിടയില്‍ മഹേഷിന്റെ ഫോണ്‍ ശബ്ദിച്ചു. ഫോണില്‍ തെളിഞ്ഞ പേരു കണ്ട് അവന്‍റെ മുഖത്ത്‌ ആയിരം സൂര്യന്‍മാര്‍ ഒരുമിച്ചു ഉദിച്ചു, പക്ഷെ ദേഷ്യം ഭാവിച്ചു കൊണ്ടു തന്നെ
അവന്‍ പറഞ്ഞു , "ഹലോ ...ആരാ ...മനസിലായില്ലെലോ".

-ഹലോ മഹേഷ്‌ അല്ലെ, ഒരു പുരുഷ സ്വരം
-അതെ, ആരാ മനസിലായില്ല. ഇപ്പോഴാണ്‌ അവന് ശരിക്കും ഒന്നും മനസിലാകാഞ്ഞത്.
-ഞാന്‍ അശ്വതിയുടെ സഹോദരന്‍ ആണ്, ഒരു പതിഞ്ഞ സ്വരം.
-അച്ചു എവിടെ, അവന്‍ വളരെ ആകാംഷയോടെ തിരക്കി.
അല്‍പ്പസമയത്തേക്ക് മഹേഷ്‌ ഒന്നും സംസാരിച്ചില്ല. എന്തോ കണ്ടു പേടിച്ചത് പോലെ അവന്റെ
കണ്ണുകള്‍ വിടര്‍ന്നു. ചന്തു നോക്കി ഇരിക്കവേ മഹേഷ്‌ തളര്‍ന്നു കസേരയിലേക്ക് വീണു,
മൊബൈല്‍ കയ്യില്‍ നിന്നും ഊര്‍ന്നു താഴെ വീണു.
-മഹേഷ്‌, എന്തു പറ്റി നിനക്ക്...അച്ചു എന്തു പറഞ്ഞു, എന്തു പറ്റി അവള്‍ക്ക്, ചന്തു ചോദിച്ചു.
-പൊട്ടികരഞ്ഞു കൊണ്ടു മഹേഷ്‌ ചന്തുവിന്‍റെ തോളിലേക്ക് വീണു, "പോയടാ, അച്ചു പോയി. ഞാന്‍
അവളുടെ വീട്ടില്‍ ചെല്ലുന്നതിനു മുന്‍പേ എന്റെ അച്ചു എന്നെ വിട്ടു പോയി"

ഗുരുവായൂരില്‍ പോയി തിരിച്ചു വരുന്ന വഴിക്ക് ഉണ്ടായ കാര്‍ അപകടത്തില്‍ അശ്വതി കൊല്ലപ്പെട്ടു. അശ്വതി മഹിക്ക് അയച്ചു കൊടുത്ത പുതിയ ഫോട്ടോ ശരിക്കും അറം പറ്റി.
ഫോണിലൂടെയോ ചാറ്റിലൂടെയോ പോലും ബന്ധപ്പെടാന്‍ പറ്റാത്ത ദൂരത്തേക്കു മഹിയുടെ അച്ചു
യാത്രയായി.

കണ്ടറിഞ്ഞ സ്നേഹത്തിനേക്കാളും മാതുര്യം കാണാത്ത സ്നേഹബന്ധങ്ങള്‍ക്ക്‌ ആയിരിക്കും, അത്
കൊണ്ടാണെല്ലോ അവന്‍ ഇപ്പോഴും അവളുടെ ഓര്‍മ്മകളുമായി ജീവിക്കുന്നത്......