ആഗോള കല്യാണം മുടക്കി അഥവാ ആഗോള സാമ്പത്തികമാന്ദ്യം
രാത്രി, മേശമേല്‍ തണുത്തു നിറഞ്ഞിരിക്കുന്ന ഗ്ലാസില്‍ നിന്നു ഒരു പെഗ് അകത്താകി കൊണ്ടു സതീഷ് ഒരു പുഛ സ്വരത്തില്‍ പറഞ്ഞു, "വീ നീഡ് ചേഞ്ച്‌, ചേഞ്ച്‌ ക്യാന്‍ ഹാപ്പെന്‍".... ആരുടെ ചേഞ്ച്‌ന്റെ കാര്യമാണ് നീ ഈ പറയുന്നതു, പ്രവീണ്‍ ചോദിച്ചു. ബക്കാര്‍ഡിയില്‍ നിന്നും വാറ്റു ചാരായത്തിലേക്ക് നീങ്ങാന്‍ നമ്മളെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന സംഗതി എന്താണ്...പിസയില്‍ നിന്നും പുട്ടും കടലയിലേക്കും നീങ്ങാന്‍ നമ്മളെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന സംഗതി എന്താണ്, അത് തന്നെ, സാമ്പത്തികമാന്ദ്യം. ചേഞ്ച്‌ പോലും ചേഞ്ച്‌, ഇതാണോ ചേഞ്ച്‌. ഒബാമയെ കൊണ്ടു പോയി വൈറ്റ് ഹൌസില്‍ ഇരുത്താന്‍ ഇന്ത്യക്കാര്‍ക്ക് എന്തൊരു ആവേശം ആയിരുന്നു, ഹനുമാന്‍ സേവ വരെ നടത്തി. അങ്ങേരു ജയിച്ചു, അയാളുടെ സാമ്പത്തികമാന്ദ്യവും മാറി. സ്പൂണില്‍ സ്വല്പം അച്ചാര്‍ എടുത്തു തൊട്ടു നാക്കില്‍ വച്ചു കൊണ്ടു സതീഷ് പറഞ്ഞു, പ്രവീണേ നിനക്കു ഒരു കാര്യം അറിയുമോ, കഴിഞ്ഞ രണ്ടു കൊല്ലമായി അച്ഛന്‍ എന്നെ കൊണ്ടു ഒന്നു കല്യാണം കഴിപ്പിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നു, അപ്പോഴൊക്കെ ഞാന്‍ വിവാഹത്തിനോട് തീരെ താല്പര്യമില്ലാത്ത രീതിയില്‍ വെയിറ്റ് ഇട്ടു നിന്നു, അടുത്ത കൊല്ലം ആകട്ടെ, അടുത്ത കൊല്ലം ആകട്ടെ എന്ന് പറഞ്ഞു. പണ്ടൊക്കെ കല്യാണ ബ്രോക്കര്‍മാര്‍ കാരണം വീടിനു വെളിയില്‍ ഇറങ്ങാന്‍ പറ്റില്ലായിരുന്നു, ഇപ്പോള്‍ എന്നെയോ എന്റെ അച്ഛനെയോ കാണുമ്പൊള്‍ തന്നെ അവര്‍ ജീവനും കൊണ്ടു രക്ഷപെടും. എല്ലാം ഇപ്പോള്‍ ഒന്നു ശരി ആയപ്പോള്‍ ദാ കെട്ടാന്‍ പോകുന്ന പെണ്ണിന്റെ ജോലിയും പോയി, വാക്കുകള്‍ മുഴുമിപ്പികുന്നതിനു മുന്‍പ് തന്നെ അവന് അടുത്ത ഒരു പെഗ് കൂടി അകത്താക്കി.
പെണ്ണിന്റെ ജോലി അല്ലെ പോയുള്ളൂ, നിന്റെ ജോലി പോയില്ലെലോ. ഒരു കുടുംബം നല്ല രീതിയില്‍ നടത്തി കൊണ്ടു പോകാന്‍ ഉള്ള ശമ്പളം നിനക്കു ഇല്ലേ, പിന്നെ എന്തിന് നീ ഇങ്ങനെ ടെന്‍ഷന്‍ ആകുന്നു, പ്രവീണ്‍ ചോദിച്ചു. ഇങ്ങനെ ടെന്‍ഷന്‍ ആകുന്നതിന്റെ കാരണം നിനക്കു അറിയണോ, സതീഷ് പറഞ്ഞു.
രണ്ടു ആഴ്ച മുന്‍പ് ഒരു ടീം മീറ്റിങ്ങ് വിളിച്ചു അളിയാ. പത്തു പേരു ഉള്ള ഞങ്ങളുടെ ടീമില്‍ നിന്നു ആറ് പേരെ മാത്രമാണ് മീടിന്ങിനു വിളിച്ചത്. മീറ്റിങ്ങ് എന്ന് കേട്ടപ്പോള്‍ തന്നെ എന്റെ മനസ്സു ഒന്നു കാളി, വീട്ടില്‍ ഞാന്‍ ചുമ്മാതെ ഇരുന്നു ഈച്ചയെ ഓടിക്കുന്ന ഒരു കളര്‍ ചിത്രം ആരോ എന്റെ മനസ്സില്‍ കൊണ്ടു ഇട്ടു തന്നു അപ്പോള്‍ . ഞാന്‍ സീറ്റില്‍ നിന്നു മീടിന്ങിനു പോകാന്‍ ആയി എഴുന്നേറ്റു, അപ്പോള്‍ എന്റെ എതിര്‍വശത്ത്‌ ഇരിക്കുന്ന മീറ്റിങ്ങ് എന്ന ടൈറ്റാനിക് കപ്പലിലേക്ക് ക്ഷണിക്കപ്പെടാത്ത നാല് പേരില്‍ ഒരാള്‍ എന്നെ നോക്കി ഒരു പുഞ്ചിരി "നിന്റെ ഒക്കെ കട്ടയും പടവും മടങ്ങിയട" എന്ന് ഉള്ള രീതിയില്‍ . തൂക്കി കൊല്ലാന്‍ കൊണ്ടുപോകുമ്പോള്‍ പോലും അവസാനമായി എന്തെങ്കിലും ആഗ്രഹം ഉണ്ടോ എന്ന് പ്രതിയോട് ചോദിക്കും, ഇവിടെ അത് പോലും ഇല്ല, ഞാന്‍ ചിന്തിച്ചു. "ടേക്ക് യുവര്‍ സീറ്റ് പ്ലീസ്", ചിരിച്ച മുഖത്തോടെ HR സുന്ദരി പറഞ്ഞു. "ഓ, ഞാന്‍ ഇവിടെ നിന്നോളാം. ഇരിക്കാന്‍ ഒട്ടും സമയം ഇല്ല കൊച്ചെ, വീട്ടില്‍ ചെന്നിട്ടു നാട്ടിലേക്ക് എല്ലാം പായ്ക്ക് ചെയ്യാന്‍ ഉള്ളതാ" ഞാന്‍ സ്വയം പറഞ്ഞു.
റിയാലിറ്റി ഷോയുടെ എലിമിനേഷന്‍ റൗണ്ട്‌ തുടങ്ങി. പല തവണ കണ്ടിട്ടുണ്ടെങ്കിലും അന്ന് ആദ്യമായി ഒരു വല്ല്യ സംഭവത്തിനെ ഞാന്‍ വളരെ അടുത്ത് കണ്ടു, കമ്പനിയുടെ ചീഫ് എലിമിനേഷന്‍ ഓഫീസര്‍ (CEO). സോഫ്റ്റ്‌വെയര്‍ ഇഞ്ചിനിയ്ഴ്സ് എന്ന പാവപ്പെട്ട തൊഴിലാളി വര്‍ഗത്തിനെ ഒരു ദയയും ഇല്ലാതെ പിരിച്ചു വിടുന്ന ഇയാളെ അറസ്റ്റ് ചെയ്യാന്‍ ഒരു നിയമവും ഇല്ലേ ഈ നാട്ടില്‍ , പാവം രാമലിംഗ രാജു, ഞാന്‍ ചിന്തിച്ചു. കമ്പനിയുടെ ക്ലൈന്റ്സിനെ കുറിച്ചും, കമ്പനിയുടെ ഇപ്പോഴത്തെ അവസ്ഥയെ കുറിച്ചും പിന്നെ ഞങ്ങളുടെ ജോലിയെ കുറിച്ചും ഒക്കെ പറഞ്ഞു കൊണ്ടു ആയിരുന്നു തുടക്കം. പിരിച്ചുവിടല്‍ ഭീതി കാരണം ആരും അതില്‍ ഒന്നും ശ്രദ്ധിക്കുന്നില്ല എന്ന് എനിക്ക് മനസിലായി. എല്ലാവരുടെയും മനസ്സില്‍ അവരവര്‍ക്ക് കിട്ടാന്‍ പോകുന്ന പിരിച്ചുവിടല്‍ കത്തിനെ കുറിച്ചുള്ള ഭയം ആയിരുന്നു തിങ്ങി നിന്നിരുന്നത്.
അപ്പോഴാണ് ഞങ്ങളെ എല്ലാവരെയും അദ്ഭുതപെടുത്തി കൊണ്ടുള്ള അറിയിപ്പ് ഉണ്ടായത്. "ദ ഗയ്സ് ഹൂ ആര്‍ ഹിയര്‍ നവ് ഇന്‍ ദിസ് കോണ്‍ഫറന്‍സ് റൂം വില്‍ റിമെയിന്‍ ഇന്‍ ദ കമ്പനി ആന്‍ഡ് ദ റെസ്റ്റ് വില്‍ നൊട്ട് ബി". അതായതു മീറ്റിംഗില്‍ ഉള്ളവര്‍ മാത്രം ഇനി ഞങ്ങളുടെ ടീമില്‍ കാണും, വെളിയില്‍ ഉള്ളവര്‍ക്ക് എല്ലാം വിസ കൊടുത്തു വിടാന്‍ പോകുന്നു എന്ന് ചുരുക്കം. മീറ്റിംഗ്‌ കഴിഞ്ഞു ദീര്‍ഖശ്വാസം വിട്ടു വെളിയില്‍ ഇറങ്ങിയ ഞാന്‍ കണ്ടത് എന്നെ ചിരിച്ചു കൊണ്ടു യാത്രയാക്കിയവന്‍ ഷര്‍ട്ടിന്റെ മുകളിലെ രണ്ടു ബട്ടന്‍സും ഊരി, കാലും നീട്ടി, കയ്യ് രണ്ടും കീഴ്പോട്ടും തൂക്കി ഇട്ടു കസേരയില്‍ മലന്നു കിടക്കുന്നു, ഏകദേശം രണ്ടു ബോട്ടില്‍ വെള്ളം കുടിച്ച ലക്ഷണവും ഉണ്ട്. ഈ മാന്ദ്യം ഇങ്ങനെ പോയാല്‍ എന്റെ നിലയും ഒട്ടും താമസിയാതെ അവനെ പോലെ ആകും, പിന്നെ എങ്ങനെ ഞാന്‍ ടെന്‍ഷന്‍ അടിക്കാതെ ഇരിക്കുമെടാ, സതീഷ് പ്രവീണിനോട് ചോദിച്ചു. ഓഫീസില്‍ ഞാന്‍ ഇപ്പോള്‍ പാത്തും പതുങ്ങിയും ആണ് ഇരിക്കുന്നത്, HR എങ്ങാന്നും കണ്ടിട്ട് "നീ ഇതു വരെ പോയില്ലേ" എന്ന് ചോദിച്ചാല്‍ തീര്‍ന്നില്ലേ. പിന്നെ ജോലി പോയാലും കേരളം എന്ന ഒരു സംസ്ഥാനം ഉള്ളത് കൊണ്ടു പെണ്‍വാണിഭം നടത്തിയോ, വാറ്റു ചാരായം വിറ്റോ ഞാന്‍ ജീവിക്കും, പ്രവീണ്‍ പറഞ്ഞു. അത് ശരിയാ, ഇപ്പൊ ഹര്‍ത്താല്‍ നടത്തി കൊടുക്കാന്‍ വരെ ടെണ്ടര്‍ വിളിക്കുന്നുണ്ട് എന്നാണ് കേട്ടത്, ആ മേഖലയിലും ഒന്നു കയ്യ് കടത്തി നോക്കാം, സതീഷ് പറഞ്ഞു.
ഒരു ആഴ്ചത്തെ ഇടവേളയ്ക്കു ശേഷം സുഹൃത്തുക്കള്‍ തമ്മില്‍ വീണ്ടും കണ്ടു മുട്ടി. നീ ജോലി രാജിവെയ്ക്കാന്‍ തുടങ്ങി എന്ന് ഞാന്‍ കേട്ടല്ലോ, ഉള്ള പണി ഈ സമയത്തു ആരെങ്കിലും കളയുമോടാ, എന്താ കാര്യം, പ്രവീണ്‍ തിരക്കി. ജോലി ഉണ്ടങ്കില്‍ മാത്രമേ പെണ്ണ് കിട്ടുകയുള്ളൂ എന്നല്ലേ എല്ലാവരുടെയും പൊതുവായ ധാരണ, നല്ല ജോലി ഉണ്ടായിട്ടും പെണ്ണ് കിട്ടിലെങ്കിലോ. സോഫ്റ്റ്‌വെയര്‍ ഇഞ്ചിനിയ്ഴ്സ് തമ്മില്‍ ചേരില്ല എന്ന് പെണ്ണിന്റെ വീട്ടുകാര്‍ക്ക് കഴിഞ്ഞ ആഴ്ച സ്വന്തം മോളുടെ അനുഭവത്തില്‍ നിന്നു മനസ്സിലായി. വല്ല പലചരക്ക് കടക്കാരനോ, തെങ്ങ് കയറ്റകാരനോ ആണെങ്കില്‍ ജോലി ഇല്ലാതെ രണ്ടു പേര്‍ക്കും വീട്ടില്‍ ഇരിക്കേണ്ടി വരില്ലല്ലോ. അങ്ങനെ ആ കല്യാണവും മുടങ്ങി.....
പെണ്ണിന്റെ ജോലി അല്ലെ പോയുള്ളൂ, നിന്റെ ജോലി പോയില്ലെലോ. ഒരു കുടുംബം നല്ല രീതിയില്‍ നടത്തി കൊണ്ടു പോകാന്‍ ഉള്ള ശമ്പളം നിനക്കു ഇല്ലേ, പിന്നെ എന്തിന് നീ ഇങ്ങനെ ടെന്‍ഷന്‍ ആകുന്നു, പ്രവീണ്‍ ചോദിച്ചു. ഇങ്ങനെ ടെന്‍ഷന്‍ ആകുന്നതിന്റെ കാരണം നിനക്കു അറിയണോ, സതീഷ് പറഞ്ഞു.
രണ്ടു ആഴ്ച മുന്‍പ് ഒരു ടീം മീറ്റിങ്ങ് വിളിച്ചു അളിയാ. പത്തു പേരു ഉള്ള ഞങ്ങളുടെ ടീമില്‍ നിന്നു ആറ് പേരെ മാത്രമാണ് മീടിന്ങിനു വിളിച്ചത്. മീറ്റിങ്ങ് എന്ന് കേട്ടപ്പോള്‍ തന്നെ എന്റെ മനസ്സു ഒന്നു കാളി, വീട്ടില്‍ ഞാന്‍ ചുമ്മാതെ ഇരുന്നു ഈച്ചയെ ഓടിക്കുന്ന ഒരു കളര്‍ ചിത്രം ആരോ എന്റെ മനസ്സില്‍ കൊണ്ടു ഇട്ടു തന്നു അപ്പോള്‍ . ഞാന്‍ സീറ്റില്‍ നിന്നു മീടിന്ങിനു പോകാന്‍ ആയി എഴുന്നേറ്റു, അപ്പോള്‍ എന്റെ എതിര്‍വശത്ത്‌ ഇരിക്കുന്ന മീറ്റിങ്ങ് എന്ന ടൈറ്റാനിക് കപ്പലിലേക്ക് ക്ഷണിക്കപ്പെടാത്ത നാല് പേരില്‍ ഒരാള്‍ എന്നെ നോക്കി ഒരു പുഞ്ചിരി "നിന്റെ ഒക്കെ കട്ടയും പടവും മടങ്ങിയട" എന്ന് ഉള്ള രീതിയില്‍ . തൂക്കി കൊല്ലാന്‍ കൊണ്ടുപോകുമ്പോള്‍ പോലും അവസാനമായി എന്തെങ്കിലും ആഗ്രഹം ഉണ്ടോ എന്ന് പ്രതിയോട് ചോദിക്കും, ഇവിടെ അത് പോലും ഇല്ല, ഞാന്‍ ചിന്തിച്ചു. "ടേക്ക് യുവര്‍ സീറ്റ് പ്ലീസ്", ചിരിച്ച മുഖത്തോടെ HR സുന്ദരി പറഞ്ഞു. "ഓ, ഞാന്‍ ഇവിടെ നിന്നോളാം. ഇരിക്കാന്‍ ഒട്ടും സമയം ഇല്ല കൊച്ചെ, വീട്ടില്‍ ചെന്നിട്ടു നാട്ടിലേക്ക് എല്ലാം പായ്ക്ക് ചെയ്യാന്‍ ഉള്ളതാ" ഞാന്‍ സ്വയം പറഞ്ഞു.
റിയാലിറ്റി ഷോയുടെ എലിമിനേഷന്‍ റൗണ്ട്‌ തുടങ്ങി. പല തവണ കണ്ടിട്ടുണ്ടെങ്കിലും അന്ന് ആദ്യമായി ഒരു വല്ല്യ സംഭവത്തിനെ ഞാന്‍ വളരെ അടുത്ത് കണ്ടു, കമ്പനിയുടെ ചീഫ് എലിമിനേഷന്‍ ഓഫീസര്‍ (CEO). സോഫ്റ്റ്‌വെയര്‍ ഇഞ്ചിനിയ്ഴ്സ് എന്ന പാവപ്പെട്ട തൊഴിലാളി വര്‍ഗത്തിനെ ഒരു ദയയും ഇല്ലാതെ പിരിച്ചു വിടുന്ന ഇയാളെ അറസ്റ്റ് ചെയ്യാന്‍ ഒരു നിയമവും ഇല്ലേ ഈ നാട്ടില്‍ , പാവം രാമലിംഗ രാജു, ഞാന്‍ ചിന്തിച്ചു. കമ്പനിയുടെ ക്ലൈന്റ്സിനെ കുറിച്ചും, കമ്പനിയുടെ ഇപ്പോഴത്തെ അവസ്ഥയെ കുറിച്ചും പിന്നെ ഞങ്ങളുടെ ജോലിയെ കുറിച്ചും ഒക്കെ പറഞ്ഞു കൊണ്ടു ആയിരുന്നു തുടക്കം. പിരിച്ചുവിടല്‍ ഭീതി കാരണം ആരും അതില്‍ ഒന്നും ശ്രദ്ധിക്കുന്നില്ല എന്ന് എനിക്ക് മനസിലായി. എല്ലാവരുടെയും മനസ്സില്‍ അവരവര്‍ക്ക് കിട്ടാന്‍ പോകുന്ന പിരിച്ചുവിടല്‍ കത്തിനെ കുറിച്ചുള്ള ഭയം ആയിരുന്നു തിങ്ങി നിന്നിരുന്നത്.
അപ്പോഴാണ് ഞങ്ങളെ എല്ലാവരെയും അദ്ഭുതപെടുത്തി കൊണ്ടുള്ള അറിയിപ്പ് ഉണ്ടായത്. "ദ ഗയ്സ് ഹൂ ആര്‍ ഹിയര്‍ നവ് ഇന്‍ ദിസ് കോണ്‍ഫറന്‍സ് റൂം വില്‍ റിമെയിന്‍ ഇന്‍ ദ കമ്പനി ആന്‍ഡ് ദ റെസ്റ്റ് വില്‍ നൊട്ട് ബി". അതായതു മീറ്റിംഗില്‍ ഉള്ളവര്‍ മാത്രം ഇനി ഞങ്ങളുടെ ടീമില്‍ കാണും, വെളിയില്‍ ഉള്ളവര്‍ക്ക് എല്ലാം വിസ കൊടുത്തു വിടാന്‍ പോകുന്നു എന്ന് ചുരുക്കം. മീറ്റിംഗ്‌ കഴിഞ്ഞു ദീര്‍ഖശ്വാസം വിട്ടു വെളിയില്‍ ഇറങ്ങിയ ഞാന്‍ കണ്ടത് എന്നെ ചിരിച്ചു കൊണ്ടു യാത്രയാക്കിയവന്‍ ഷര്‍ട്ടിന്റെ മുകളിലെ രണ്ടു ബട്ടന്‍സും ഊരി, കാലും നീട്ടി, കയ്യ് രണ്ടും കീഴ്പോട്ടും തൂക്കി ഇട്ടു കസേരയില്‍ മലന്നു കിടക്കുന്നു, ഏകദേശം രണ്ടു ബോട്ടില്‍ വെള്ളം കുടിച്ച ലക്ഷണവും ഉണ്ട്. ഈ മാന്ദ്യം ഇങ്ങനെ പോയാല്‍ എന്റെ നിലയും ഒട്ടും താമസിയാതെ അവനെ പോലെ ആകും, പിന്നെ എങ്ങനെ ഞാന്‍ ടെന്‍ഷന്‍ അടിക്കാതെ ഇരിക്കുമെടാ, സതീഷ് പ്രവീണിനോട് ചോദിച്ചു. ഓഫീസില്‍ ഞാന്‍ ഇപ്പോള്‍ പാത്തും പതുങ്ങിയും ആണ് ഇരിക്കുന്നത്, HR എങ്ങാന്നും കണ്ടിട്ട് "നീ ഇതു വരെ പോയില്ലേ" എന്ന് ചോദിച്ചാല്‍ തീര്‍ന്നില്ലേ. പിന്നെ ജോലി പോയാലും കേരളം എന്ന ഒരു സംസ്ഥാനം ഉള്ളത് കൊണ്ടു പെണ്‍വാണിഭം നടത്തിയോ, വാറ്റു ചാരായം വിറ്റോ ഞാന്‍ ജീവിക്കും, പ്രവീണ്‍ പറഞ്ഞു. അത് ശരിയാ, ഇപ്പൊ ഹര്‍ത്താല്‍ നടത്തി കൊടുക്കാന്‍ വരെ ടെണ്ടര്‍ വിളിക്കുന്നുണ്ട് എന്നാണ് കേട്ടത്, ആ മേഖലയിലും ഒന്നു കയ്യ് കടത്തി നോക്കാം, സതീഷ് പറഞ്ഞു.
ഒരു ആഴ്ചത്തെ ഇടവേളയ്ക്കു ശേഷം സുഹൃത്തുക്കള്‍ തമ്മില്‍ വീണ്ടും കണ്ടു മുട്ടി. നീ ജോലി രാജിവെയ്ക്കാന്‍ തുടങ്ങി എന്ന് ഞാന്‍ കേട്ടല്ലോ, ഉള്ള പണി ഈ സമയത്തു ആരെങ്കിലും കളയുമോടാ, എന്താ കാര്യം, പ്രവീണ്‍ തിരക്കി. ജോലി ഉണ്ടങ്കില്‍ മാത്രമേ പെണ്ണ് കിട്ടുകയുള്ളൂ എന്നല്ലേ എല്ലാവരുടെയും പൊതുവായ ധാരണ, നല്ല ജോലി ഉണ്ടായിട്ടും പെണ്ണ് കിട്ടിലെങ്കിലോ. സോഫ്റ്റ്‌വെയര്‍ ഇഞ്ചിനിയ്ഴ്സ് തമ്മില്‍ ചേരില്ല എന്ന് പെണ്ണിന്റെ വീട്ടുകാര്‍ക്ക് കഴിഞ്ഞ ആഴ്ച സ്വന്തം മോളുടെ അനുഭവത്തില്‍ നിന്നു മനസ്സിലായി. വല്ല പലചരക്ക് കടക്കാരനോ, തെങ്ങ് കയറ്റകാരനോ ആണെങ്കില്‍ ജോലി ഇല്ലാതെ രണ്ടു പേര്‍ക്കും വീട്ടില്‍ ഇരിക്കേണ്ടി വരില്ലല്ലോ. അങ്ങനെ ആ കല്യാണവും മുടങ്ങി.....
